فر ایران را می ستائیم که همواره اهورامزدا از سرزمین اهورائی ایران و ملت بزرگ خود ، به نیکوترین و بهترین شیوه ها ، پاسداری و نگاهبانی کرده است . یکصدو چهل و پنجمین زاد روز این بزرگ مرد تاریخ و پدر ایران نوین را پیشگاه شما هم میهنان ایرانگرا و میهن پرست خجسته و همایون باد میگوییم. پاینده ایران.

زمانی رضاه شاه بزرگ پادشاهی ایران را در دستان قدرتمند خود گرفت که :  نام ایران؛ ممالک محروسه ایران بود هر ولایتی به یک مفت خور قاجار اجاره داده شده بود که از مردم باج‌ و خراج بگیرد و کرایه ملکش را به سلطان وقت پرداخت نماید؛ کشوری که: 99%  بیسواد و سوزاکی و سفلیسی داشت و شپش از سر و کله مردم بالا می رفت؛ در کوچه و خیابانها مردم در حال خارانیدن؛دستشان در خشتکشان یا کله گر شده از بیماری کچلی بود و یا آب دماغ و اشک چشم حاصل از خماری را پاک می کردند. حاکمان محلی ( ملوک الطوایف ) تمامی خاک میهن را ازآن خود میدانستند و حکومت مرکزی جائی و قدرتی در ایران نداشت و کشور در حال پارچه ، پارچه شدن بود و گواه این سخن آنکه بخش های مهمی از مام میهن با قراردادهای ننگین از کشور جدا شدند. بیماری؛ فقر مادی و معنوی سایه شوم خود را بر گستره میهن پهن کرده بود. ایران فاقد نظام اداری ، نیرویی بنام ارتش منسجم ،امنیت؛ دادگستری مستقل؛ راههای شوسه ، نظام بانکی؛ آموزشی؛ بهداشتی؛اقتصادی … بود. 

بر سیستان و بلوچستان؛ قبایل بلوچی حکمفرمایی میکردند. در بیرجند خوانین خوزیمه علم؛ میتازیدند بر بیرجندیان. خراسان در کشمکش میان کنل تقی خان پسیان و ترکمنها و کردهای کرمانژی بود و تیر و توپ و تفنگ و جنگ. مازندران در میان خوانین مازنی دست به دست میشد و در گیلان جنگلی ها؛ به رهبری میرزا کوچک جنگلی دولت شوروی گیلان را تأسیس کرده بودند و در اندیشه یورش و فتح تهران تا جمهوری سوسیالیستی شوروی ایران را بنا کنند. در کردستان اسماعیل خان سیمیت قو جمهوری مهاباد را اعلام کرده بود و از ایران جدا شده بود. پنج سالی بود که نام خوزستان؛ عربستان شده بود و خلیفه اش شده بود شیخ خزعل و برای ورود ایرانی به خوزستان نیاز به روادید بود. ایلات های قشقایی و بختیاری چهار لنگ و هفت لنگ و دره شوری ها دیگر زیر فرمان حکومت مرکزی نبودند و ناامنی ها در جاده ها بود و ….. از این مملکت های محروسه ی از کنترل بیرون شده توسط خوانین و خان بازی و شیخ و حسینقلی خانی هزار پاره ی پاشیده درهم؛ این رضا شاه بزرگ بود که کمتر از چهار سال یک کشور_ملت یکپارچه را با حفظ تمامیت ارضی اش بنام ایران در زیر سایه یک حکومت مرکزی و مقتدر را بنا نهاد. رضاشاه بزرگ در ۴ اردیبهشت ماه سال ۱۳۰۵ خورشیدی تاجگزاری نمودند و براستی ایشان را میتوان ناجی و احیا کننده ایرانزمین و پدر نوین ایران دانست .